Καθηγητής πρώτης βαθμίδας

Μια (1) θέση καθηγητή στη βαθμίδα του Καθηγητή πρώτης βαθμίδας με γνωστικό αντικείμενο «Άσκηση σε Κλινικούς Πληθυσμούς»|ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΘΕΣΗΣ: Πυρήνας του γνωστικού αντικειμένου «Άσκηση σε Κλινικούς Πληθυσμούς» αποτελεί η επιστημονική διερεύνηση των εφαρμογών της άσκησης στον τομέα σχεδιασμού, καθοδήγησης και διδασκαλίας προγραμμάτων άσκησης, σε άτομα που πάσχουν από κάποιο χρόνιο μη μεταδιδόμενο νόσημα με στόχο την βελτίωση της κατάστασης της υγείας τους και την καλύτερη διαχείριση της συμπτωματολογίας τους. Επιπλέον, η χρήση προγραμμάτων άσκησης αλλά και παρεμβάσεων αύξησης της σωματικής δραστηριότητας στην καθημερινότητα του ατόμου για την πρωτογενή πρόληψη, ιδιαίτερα σε πληθυσμό με οικογενειακό ιστορικό / προδιάθεση και τη δευτερογενή πρόληψη, αποτροπή ανάπτυξης συννοσηρότητας. Η διερεύνηση αυτή περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, θέματα διδακτικής της κλινικής εργοφυσιολογίας, χρήσης εργαστηριακών μεθόδων και μεθόδων πεδίου για την αποτίμηση του τρόπου ζωής και των εξατομικευμένων αναγκών του χρόνια πάσχοντος, πρόληψης της υπέρχρησης και καταπόνησης και εφαρμογής μεθόδων επαύξησης της λειτουργικότητας για την βελτίωση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής. Επιπλέον, αναπτύσσονται παρεμβάσεις όπου άσκηση αποτελεί μόνη ή συμπληρωματική θεραπευτική προσέγγιση για την βελτιστοποίηση της διαχείρισης συμπτωμάτων σε συνεργασία με τον θεράποντα ιατρό στο πλαίσιο της ασθενοκεντρικής προσέγγισης, συνεργασία με άλλες ειδικότητες υγείας και ποιότητας ζωής, και ανάπτυξη κλινικών μελετών. Τέλος, το γνωστικό αντικείμενο Άσκηση σε Κλινικούς Πληθυσμούς εξετάζει και αναπτύσσει παρεμβάσεις αποφυγής και διόρθωσης της υποκινητικότητας στο πλαίσιο της διαχείρισης του τρόπου ζωής. Τα χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας αποτελούν το 4ο σε σειρά σοβαρότητας παράγοντα κινδύνου, υπαίτιο για 3.2 εκατ θανάτους ανά έτος παγκοσμίως, σύμφωνα με τον ΠΟΥ ενώ στην Ευρώπη η υποκινητικότητα θεωρείται ο δεύτερος τη τάξει παράγων κινδύνου για πρόωρο θάνατο, και στις ΗΠΑ κύριο αίτιο της ανάπτυξης χρόνιων μη μεταδιδόμενων νοσημάτων. Επομένως η καταπολέμηση της υποκινητικότητας και η ανάπτυξη της σωματικής επάρκειας αποτελεί βασική προτεραιότητα στόχευσης του γνωστικού αντικειμένου της άσκησης σε κλινικούς πληθυσμούς τόσο για την βελτίωση της σωματικής όσο και της ψυχικής υγείας και συνολικά του προσδόκιμου ζωής των κατά τα άλλα υγιών αλλά σε κίνδυνο, και των διαγνωσμένα κλινικών πληθυσμών.