Επίκουρου Καθηγητή επί θητεία

Το γνωστικό αντικείμενο είναι διττό, καθώς αποτελεί προϊόν σύζευξης των επιστημονικών κλάδων της Ελληνικής Ιστορίας και της Διδακτικής, περιλαμβάνοντας γνώση και έρευνα αφενός σε θέματα Ελληνικής Ιστορίας, αφετέρου σε θέματα Διδακτικής της Ελληνικής Ιστορίας.
Αντικείμενο της Ελληνικής Ιστορίας είναι η συστηματική μελέτη της Ιστορίας των Ελλήνων από την αρχαιότητα (Μινωική περίοδος, Μυκηναϊκή, Γεωμετρική, Αρχαϊκή, Κλασική, Ελληνιστική και Ρωμαϊκή), τη Βυζαντινή/Μεσαιωνική περίοδο, έως τη Νεότερη και Σύγχρονη εποχή. Η μελέτη της Ελληνικής Ιστορίας εστιάζεται κυρίως στη σχετική ανθρώπινη δραστηριότητα στον ευρωασιατικό χώρο, όπου συντελέστηκαν γεγονότα και δράσεις, διαμορφώθηκαν θεσμοί, έζησαν ποικίλες ελληνικές κοινότητες και έδρασαν ιστορικά πρόσωπα.
Ο όρος “Έλληνες”, αν και δεν απαντάται πριν από τον 6ο αι. π.Χ., περιλαμβάνει και τα πρώτα ελληνικά φύλα, τα οποία αυτοπροσδιορίζονταν ως Έλληνες, καθώς συνδέονταν με κοινή γλώσσα (την ελληνική), κοινή εθνική συνείδηση (υπό τη μορφή αυτοπροσδιορισμού μιας ομάδας ανθρώπων) και κοινή πολιτισμική ταυτότητα.
Η μελέτη και έρευνα γεγονότων, προσώπων, θεσμών, συνθηκών και δράσεων αποσκοπεί τόσο στην ανάπτυξη της ιστορικής γνώσης και αντίληψης όσο και στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, που προάγουν τον ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό εγγραμματισμό.
Η Διδακτική της Ελληνικής Ιστορίας αφορά και περιλαμβάνει έρευνα και μελέτη των διδακτικών μεθόδων, αρχών, μορφών και τεχνικών που χρησιμοποιούνται για την αποτελεσματική διδασκαλία θεμάτων Ελληνικής Ιστορίας στην εκπαίδευση, καθώς και την κριτική προσέγγιση, τον σχεδιασμό και την αξιολόγηση προγραμμάτων σπουδών, μαθημάτων ή δραστηριοτήτων και δράσεων Ελληνικής Ιστορίας σε τυπικές και άτυπες μορφές εκπαίδευσης.
Επομένως, η διάσταση του εν λόγω γνωστικού αντικειμένου προσεγγίζεται και ως παιδαγωγική-μορφωτική, με την έννοια της παιδείας και της εν γένει πνευματικής, γνωστικής και κοινωνικής καλλιέργειας του αναπτυσσόμενου ανθρώπου.