ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ (ΑΠΟ ΑΙΤΗΣΗ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΜΕΛΟΥΣ ΔΕΠ)

Η Οργανωσιακή Συμπεριφορά αποτελεί ένα διακριτό διεπιστημονικό πεδίο σπουδών που έλκει την καταγωγή της από τις επιστήμες της Κοινωνιολογίας και της Βιομηχανικής Ψυχολογίας. Βασικό της αντικείμενο αποτελεί η συστηματική μελέτη των οργανώσεων και της συμπεριφοράς των ατόμων σε αυτές. Το γνωστικό αντικείμενο της Οργανωσιακής Συμπεριφοράς περιλαμβάνει ευρύτερες θεματικές περιοχές, όπως, μεταξύ άλλων, η Παρακίνηση, η Ηγεσία, η Ομαδική Εργασία, η Επικοινωνία στις Οργανώσεις, η Οργανωσιακή Κουλτούρα, η Διοίκηση Οργανωσιακών Αλλαγών και ο Οργανωσιακός Έλεγχος. Ειδικότερα ζητήματα, όπως για παράδειγμα, η ιστορική εξέλιξη των οργανωσιακών δομών ελέγχου της εργασίας, η διαφοροποίηση αυτών μεταξύ των διαφορετικών τύπων οργανώσεων, του βαθμού εξειδίκευσης και του τρόπου οργάνωσης της εργασίας, η άσκηση αυτονομίας κατά την εργασιακή διαδικασία, οι διαδικασίες ανάδυσης ή/και εισαγωγής οργανωσιακών αλλαγών, αποτελούν, μεταξύ άλλων, θέματα έρευνας του γνωστικού πεδίου της Οργανωσιακής Συμπεριφοράς.
Καλύπτοντας τα κενά μελέτης και τους περιορισμούς που διέπουν τη γενικευμένη τάση υιοθέτησης των ποσοτικών μεθόδων έρευνας στις κοινωνικές επιστήμες, η εφαρμογή των ποιοτικών μεθόδων έρευνας επιτρέπει τη σε βάθος διερεύνηση και κατανόηση σύνθετων οργανωσιακών φαινομένων, όπως για παράδειγμα, των διαδικασιών δημιουργίας νοήματος και κατασκευής της οργανωσιακής ταυτότητας ή της εσωτερίκευσης του ελέγχου και της πειθαρχίας στις οργανώσεις. Μέσω της χρήσης ποιοτικών μεθόδων έρευνας είναι δυνατή η διερεύνηση και η κατανόηση «μη ποσοτικοποιήσιμων» εννοιών, όπως η εμπειρία των ατόμων και η δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ αυτών στα πλαίσια των ομάδων εργασίας στις οργανώσεις. Επίσης, οι ποιοτικές μέθοδοι είναι κατάλληλες για τη διερεύνηση νέων και εν εξελίξει φαινομένων για τα οποία υπάρχει περιορισμένη γνώση. Σε αυτά τα πλαίσια, είναι αναγκαία η συστηματική χρήση ποιοτικών μεθόδων, όπως των ημι-δομημένων συνεντεύξεων, που επιτρέπουν ένα βαθμό ευελιξίας κατά τη συλλογή των δεδομένων, ούτως ώστε να αναδυθεί και συλλεχθεί εμπειρικό υλικό του οποίου η ύπαρξη δεν ήταν γνωστή ή ακόμη και των σε βάθος συνεντεύξεων που επιτρέπουν τη συλλογή δεδομένων γύρω από φαινόμενα για τα οποία υπάρχει εξαιρετικά περιορισμένη γνώση. Επιπλέον, η χρήση αυτών των μεθόδων επιτρέπει τη συλλογή των εμπειρικών δεδομένων ως έχουν και όχι εφόσον προκύπτουν από την υπάρχουσα γνώση. Υπό αυτή την έννοια, οι ποιοτικές μέθοδοι έρευνας είναι κατάλληλες για τη διερεύνηση φαινομένων τα οποία η υπάρχουσα θεωρία δεν δύναται να ερμηνεύσει με ικανοποιητικό τρόπο. Αυτές και άλλες μέθοδοι ποιοτικής έρευνας τείνουν να χρησιμοποιούν πολλαπλές πηγές δεδομένων στα πλαίσια της ερευνητικής στρατηγικής που στοχεύει στην ολιστική μελέτη ενός φαινομένου. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ερευνητικής στρατηγικής της μελέτης περίπτωσης, η οποία επιστρατεύει πρωτογενή και δευτερογενή εμπειρικά δεδομένα εξασφαλίζοντας, με τον τρόπο αυτό, την ολιστική και συστηματική μελέτη των οργανωσιακών φαινομένων εντός του πλαισίου μέσα στο οποίο εκδηλώνονται. Ως εκ τούτου, οι ποιοτικές μέθοδοι έρευνας στην Οργανωσιακή Συμπεριφορά συμβάλλουν στην ολιστική κατανόηση των φαινομένων και όχι στην απομόνωση και κατακερματισμένη αντίληψη αυτών.
Συμπερασματικά, η υιοθέτηση των ποιοτικών μεθόδων έρευνας στα πλαίσια του γνωστικού αντικειμένου της Οργανωσιακής Συμπεριφοράς επιτρέπει την κριτική, σε βάθος, ολιστική και διαλεκτική μελέτη των οργανωσιακών φαινομένων και τη διερεύνηση ερωτημάτων που στοχεύουν στην κατανόηση του τρόπου και των αναλυτικών, ιστορικών διαδικασιών μέσω των οποίων αναπτύσσονται και εξελίσσονται τα φαινόμενα στις οργανώσεις.