Αναπληρωτής Καθηγητής

Μια (1) θέση καθηγητή στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή, με γνωστικό αντικείμενο «Ελληνική Γλώσσα και η Διδακτική της» | ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΘΕΣΗΣ: Το γνωστικό αντικείμενο εντάσσεται στο επιστημονικό πεδίο της Γλωσσολογίας, εστιάζει στο πεδίο της Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας και αφορά τη διδασκαλία της γλώσσας. Προϋποθέτει μελέτη και έρευνα στη γλωσσολογική περιγραφή και ανάλυση της ελληνικής γλώσσας. Η πληρέστερη κατανόηση βασικών θεωρήσεων στη διδασκαλία της γλώσσας συνεπάγεται μια επιστημονικά ενήμερη (informed) αντίληψη για τη γλώσσα, τη φύση και τον χαρακτήρα της. Η συμβολή της γλωσσολογίας στη γλωσσική διδασκαλία δεν αφοράμόνο την επιστημονικά ακριβή περιγραφή της γλώσσας, την ανάδειξη της σημασίας της ποικιλότητας και των διαφορετικών πόρων που φέρουν οι μαθήτριες και οι μαθητές κατά την εκπαιδευτική διαδικασία και την καλλιέργεια του κειμενικού και επικοινωνιακού δυναμικού τους. Αποτελεί, επιπλέον, αναγκαία προϋπόθεση για την απομυθοποίηση εσφαλμένων προεπιστημονικών αντιλήψεων για τη γλώσσα/τις γλώσσες (π.χ. «ανωτερότητα»/«κατωτερότητα» γλωσσών, κινδυνολογία για φθορά της γλώσσας, προτεραιοποίηση του γραπτού λόγου κτλ.) που αναπαράγονται στο σχολικό και ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, οι οποίες συχνά δημιουργούν παρανοήσεις για το τι είναι γλώσσα και τι ρόλο διαδραματίζει στην κοινωνική επικοινωνία και παραγνωρίζουν τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις και τις ουσιαστικές ανάγκες των μαθητριών και των μαθητών, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της γλωσσικής διδασκαλίας σε ρυθμιστικού τύπου εξάσκηση σε αποπλαισιωμένες μορφές της πρότυπης γλώσσας.
Το κέντρο βάρους του γνωστικού αντικειμένου αφορά τη Διδακτική της γλώσσας. Με αφετηρία τις θεωρήσεις για τη γλώσσα και τις διαφορετικές προσεγγίσεις για τη διδασκαλία που υπαγορεύουν, η Διδακτική της γλώσσας γίνεται αντιληπτή όχι απλώς ως μια ιστορική παράθεση ρευμάτων, μεθοδολογιών και διεθνών επιστημονικών αναζητήσεων, αλλά ως ένα δυναμικό πεδίο έρευνας και μετασχηματισμού των γλωσσολογικών πορισμάτων σε εκπαιδευτική πράξη στο συγκεκριμένο και χωροχρονικά προσδιορισμένο συγκείμενο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του ελληνικού σχολείου και ταυτόχρονα, ως ένα πεδίο διαλόγου μεταξύ γλωσσοδιδακτικών και παιδαγωγικών προσεγγίσεων (διαφοροποιημένη διδασκαλία, στρατηγικές μάθησης, project-basedlearning κτλ.) όπως αυτές υλοποιούνται μέσα από τα θεσμικά κείμενα των Προγραμμάτων Σπουδών και τα σχολικά εγχειρίδια και όπως αναπλαισιώνονται από τους παιδαγωγικούς πρωταγωνιστές, μαθήτριες/μαθητές και εκπαιδευτικούς σε συγκεκριμένους διδακτικούς σχεδιασμούς και εφαρμογές. Με δεδομένη την πολύγλωσση και πολυπολιτισμική πραγματικότητα των σύγχρονων εκπαιδευτικών πλαισίων, τυπικών και μη τυπικών, ο διάλογος αυτός τροφοδοτείται παράλληλα από τα πορίσματα της Εφαρμοσμένης γλωσσολογίας στο πεδίο της Διδακτικής των γλωσσών και της διαγλωσσικότητας. Τέλος, η Διδακτική της γλώσσας νοείται σε συνάρτηση με την εκπαίδευση των μελλοντικών εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, με απώτερο στόχο την καλλιέργεια αναστοχαστικών και ερευνητικών ικανοτήτων ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν και να τοποθετούνται κριτικά απέναντι σε επιστημονικές προσεγγίσεις, θεσμικές επιλογές και εκπαιδευτικές πρακτικές που αφορούν τη γλωσσική διδασκαλία στα ποικίλα εκπαιδευτικά πλαίσια που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στην επαγγελματική τους ζωή.